کد مطلب:30554 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:40

گنجینه پرسمان » اعتقادات

اگر روح خدا در همه انسانها يكسان دميده شده، تفاوت انسانها چگونه حاصل ميشود؟

همه انسانها داراي روح هستند، كه قرآن از آن به روح خدا تعبير كرده است.(1)

البته خدا نه جسم دارد، نه روح، و اضافه كردن روح به خدا (روح خدا) اضافه تشريفي است، و دليل بر اين ميباشد كه روح بسيار پر عظمت در كالبد انسان دميده شده است. همان گونه كه كعبه را به خاطر عظمتش خانه خدا ميخوانند و ماه مبارك رمضان را به خاطر بركتش ماه خدا مينامند. پس دميدن روح خدا درانسان بدين معني است كه انسان داراي روحي با عظمت است كه در آن استعدادهاي فوق العادهاي نهفته است و ميتواندتجلّي گاه انوار خدا باشد. در عين حال با اختياري كه به انسان داده شده، توانايي حركت در جهت منفي هم دارد.

به عبارت ديگر: روح الهي كه در انسانها دميده شده و در همه يكسان است، پاك بوده و هيچ گونه الايشي ندارد، به همين خاطر فطرت همه انسانها پاك بوده و فرزند انسان كه متولد ميشود، پاك است.

روح همه انسانها گرايش به خوبي دارد و از اعمال زشت متنفّر است. گرايش اخلاقي در انسان به صورت فطري است، اما در عين حال روح الهي، در وجودِ موجودي نهاده شده كه اوّلاً به جهت مادي و طبيعي بودن، گرايش به امور پست نيز دارد. وي استعداد و قوه انجام بديها را دارد. اين مسئله نيز در كنار روح الهي در وجود انسان قرار داده شده و خداوند فرموده است: قسم به جان آدمي و آن كس كه او را منظم ساخت (و آفريد) پس فجور و تقوا (خير و شرش) را به او الهام كرده است.

ثانياً در وجود انسان اختيار قرار داده شده كه بتواند روح خود را پاكيزه نگه دارد و به آن تعالي بخشد يا آن را آلوده نموده و از پاكي و درستي بيرون آورد و راه شقاوت و بدبختي را انتخاب نمايد. بنابراين انسان از اختيار و آزادي در جهت مثبت يا منفي بهره ميگيرد.

وي ميتواند استعداد خود را در راستاي خوبي، فضيلت، تقوا، سعادت و خوشبختي به كار گيرد و روح خود را در سمت و سوي معنويت پرورش داده و به طرف ملكوت اعلي به پرواز در آورد. اما ديگري از حريّت و انتخابگر بودنش سوء استفاده ميكند و در راه رذيلت، فساد، تباهي، دشمني با خدا و دوستي با شيطان قدم بر ميدارد.

پي نوشتها:

1. حجر (15) آيه 29.